نویسنده: ادمین والکریت

بیش از 60 درصد از انرژی مصرفی کشور صرف تامین سرمایش، گرمایش و روشنایی ساختمان‌ها می‌شود. علاوه بر‌این، به دلیل تولید مصالح سنتی مانند آجر، سفال و مصالحی از این دست، سهم عمده‌ای از انرژی مصرفی در صنایع تولیدی نیز به تامین انرژی، جهت تولید مواد و مصالح ساختمانی اختصاص دارد.

مصرف این حجم از انرژی در صنعت ساختمان علاوه بر اتلاف سرمایه‌های ملی، موجب تولید آلاینده‌های زیست محیطی شده و خطرات زیانباری برای محیط زیست در پی دارد. نکته قابل توجه دیگر آن است که در فرآیند تولید مصالح سنتی از منابع راهبردی استفاده می‌شود. به عنوان مثال بسیاری از معادن رس خالص کشور صرف تولید آجر و سفال می‌شود در حالی که منابع رس، از ذخایر استراتژیک جهت توسعه زمین های کشاورزی می‌باشند و نبایست در تولید مصالح سنتی استفاده شود.
در کنار سهم عمده مصالح سنتی در مصرف انرژی و اتلاف ذخایر راهبردی، این بخش سهم بالایی از مصرف آب تصفیه
شده را نیز به خود اختصاص داده است. اتلاف منابع آب در مراحل تولید و اجرای مصالح سنتی در ایران بالاتر از
استانداردهای جهانی می باشد.
تنها راه علاج برای مشکلات ذکر شده، حرکت به سوی صنعتی‌سازی و توجه به مقوله ساختمان‌های سبز می باشد که در آن مصرف منابع به حداقل ممکن رسیده و کمترین آسیب به محیط زیست وارد می‌شود. گروه مهندسی پدیده پایدار صنعت ساختمان، در راستای صنعتی‌سازی و احداث ساختمان‌های سبز اقدام به تولید مواد و مصالح سبز با نشان “والکریت” نموده است.

این شرکت با تولید <h1>مصالح سبز<h1/>والکریت و مشارکت در طراحی و ساخت بسیاری از پروژه‌های شاخص در سطح کشور، حفاظت از محیط زیست و احداث ساختمان‌های سبز را یکی از ماموریت‌های اصلی خود می‌داند.
محصولات این شرکت با کمترین مصرف انرژی و کاهش قابل ملاحظه مصرف آب در پروسه تولید و اجرا، و عملکرد مناسب در کاهش پرت حرارتی، جایگزین مصالح سنتی شده و گامی مهم در دستیابی به ساختمان‌های سبز و اخذ رده‌های بالا در برچسب انرژی محسوب میشود.
محصولات این شرکت، با رعایت الزامات مبحث 19مقررات ملی موجب بهبود قابل ملاحظه در کاهش پرت حرارتی و افزایش راندمان تجهیزات مکانیکی می‌شود.
اگر چه سالهاست رعایت مبحث 19 مقررات ملی در ساخت وسازها الزامی شده است اما کماکان بناهایی در
پایتخت احداث می‌شوند که در رعایت این مبحث سهل‌انگاری می‌کنند و نهادهای ناظر نیز در مقابل این بی‌قانونی،
مقابله نمی‌کنند.
غفلت نهادهای متولی در زمینه رعایت مبحث نوزدهم مقررات ملی درحالی صورت می‌گیرد که ناظران براین
باورند که درحال حاضر 60 درصد از سهم انرژی در ساختمان‌ها هدر می‌رود و بنابراین الزام است که نهادهای
بالادستی دراین زمینه اراده جدی داشته باشند.
درحال حاضر از لحاظ فرهنگی، باوری که در رابطه با رعایت مصرف انرژی و نیز اجرای مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان وجود دارد صرفا به دوجداره کردن پنجره‌ها محدود شده است درحالی که این امرفقط بخشی از ماجراست و امر بهینه‌سازی مصرف انرژی موارد متعددی را دربرمی‌گیرد.
بکارگیری مصالح با ویژگی عایق حرارتی یکی از مهمترین پارامترهایی می‌باشد که مهندسان طراح، مخصوصا
طراحان معماری می‌بایست در طراحی‌های اولیه فاز یک و فاز دو لحاظ کنند. با بکارگیری مصالح عایق حرارتی، بار
حرارتی و از این رهگذر شرایط آسایشی برای افراد ایجاد می‌شود و نیز ظرفیت دستگاه‌های تولید سرما و گرما در ساختمان کاهش پیدا می‌کند.

به‌کارگیری مصالح عایق حرارتی با وزن پائین و در عین حال مقاومت بالا سبب افزایش ایمنی ساختمان و بهبود قابل
ملاحظه راندمان حرارتی می‌شود. دیوارهای والکریت با وزن سبک و مقاومت خمشی بالا، دارای عملکرد بسیار مناسب
در زمینه پرت حرارتی می‌باشد و استفاده از آن سبب افزایش ایمنی و ارتقای آسایش حرارتی بهره‌برداران ساختمان می شود و به‌تبع آن حجم دستگاه‌های تاسیساتی نیز کاهش می‌یابد.
در ساختمان‌هایی که با مصالح عایق حرارتی احداث می‌شوند، برآوردها حاکی از آن است که حداقل 30 درصد مصرف
انرژی کاهش می‌یابد. این امر بدان معنا است که ظرفیت موتورخانه و مصرف گاز، 30 درصد کاهش پیدا می کند و به تبع آن حجم سایز لوله‌ها و حجم دستگاه‌های تاسیساتی نیز کاهش پیدا می‌کند که تمامی این موارد باعث کاهش هزینه های ساختمان می‌شود.
استفاده از دیوارهای با عایق حرارتی مناسب یکی از پارامترهای مهم در مبحث نوردهم مقررات ملی و برچسب انرژی ساختمان می‌باشد. با اجرای استانداردها و نصب برچسب انرژی می‌توان تا حد بسیار زیادی میزان مصرف انرژی در ساختمان‌ها را کاهش داد.
با اجرایی شدن برچسب انرژی در ساختمان‌های مختلف به‌تدریج این برچسب به عنوان یکی از اسناد مهم خانه برای
خریدار و فروشنده شناخته خواهد شد و در واقع در آینده ساختمانی که برچسب نداشته باشد؛ خریداری نخواهد شد.
براساس مطالعات صورت گرفته، در صورتی‌ که استانداردهای مورد نظر در این طرح به‌طور کامل اجرا شود؛ برچسب
انرژی می‌تواند بیش از 50 درصد در مصرف انرژی ساختمان صرفه‌جویی به همراه داشته باشد. با اجباری شدن برچسب انرژی ساختمان و الزامی شدن رعایت مبحث 19 مقررات ملی، می‌توان امیدوار بود تا سهم مصارف انرژی کاهش یابد و در آینده شاهد افزایش بهره‌وری انرژی در ساختمان‌ها باشیم.